Savaş Çığırtkanı- 16.Bölüm (Roman)

 

BÖLÜM 16

 

Kara Elçinin Planları

 

Lider Saraç halkın karşısına çıkıp artık bir konuşma yapması gerektiğine karar verdi. Çeşitli kışkırtmalar neticesinde ülkesinde kendine isyan edenlerin sayısı artmıştı. İnsanlar asılsız pek suçlamada bulunuyordu. Güç ve şöhret için Lider Canova' yı öldürdüğünü iddia edenler bile vardı.

Karay, liderin bu şekilde suçlanmasına tahammül edemiyordu. Her ne kadar sert önlemler almayı önermişse de Lider Saraç bunu reddetmişti. O, bunun sadece ortalığı daha da karıştıracağına inanıyordu.

“Efendim, kendinizi bu kadar yıpratmayın. İnsanlar kafası karışık olduğu için bu şekilde davranıyor. Gerçeği bilselerdi size itaat etmekten bir an bile olsa vazgeçmezlerdi.”

“Suçlu her kimse başıma öyle bir dert açtı ki kolumu kımıldatmaya cesaret edemiyorum. Hangi lidere haber yollayıp konuşmak istesem biliyorum ki diğerleri hemen beni gizli işler çevirmekle suçlayacak. Ülkeleri bir araya toplamak çok zor artık. Butah' ın yeni lideri ve Lider Zorkan buna yanaşmaz biliyorum. Ülke ekonomisi yavaşça düşüşe geçti. İnsanlar bizle ticari bir iş yaparken bile temkinli olmaya çalışıyor. Bu durumun böyle devam etmesine izin veremem. Beş güçlü devleti bir kenara bırakıp orta ve zayıf düzeydeki devletlerle iş birliği yapmayı düşünüyorum. Ticari ortaklığımızı geliştirmeliyiz. Bu konuda bir şey yapmazsak ekonomimiz iyice zayıflayacak. Ve bundan kimlerin çıkar sağlayacağını düşünmek bile istemiyorum,” dedi Lider Saraç. Uzaktaki tepelere baktı. Olayların bu raddeye geleceğini tahmin edemezdi.

“Efendim o halde izin verin, bu işle ben ilgileneyim. Ne kadar gizli hareket edersek o kadar yararımıza olur. Siz aklanana kadar elimden gelenin en iyisini yapacağım.”

“Peki Karay, bu işi sana bırakıyorum. Bir an önce Tora ve Chernac’ a gidip ülke ileri gelenleriyle konuş. Aramızda anlaşabilirsek bizim için çok iyi olur.”

Saraç, tepelerden gözünü alıp dışarıdaki kalabalığa baktı. Binlerce kişi sarayın önünde toplanmış, herkes bir açıklama bekliyordu. Lider dik durmaya çalışarak halkın karşısına çıktı. O anda herkes sus pus oldu. Saraç içindeki sıkıntıyı bastırarak gür ve kendinden emin bir sesle konuşmaya başladı.

“Melmor halkının onuru ve şerefi benim için her şeyden önce gelir. Düşmanım bile olsa asla bir ülkenin liderini öldürmek gibi bir çirkinliğe kalkışmam ki Lider Canova benim için değerli bir insandı. Ölümü beni çok üzmüşken nasıl olur da onun ölümü için beni suçlarsınız?” Herkes çıt çıkarmadan onu dinliyordu.

“Lider Canova' nın ölümünü araştırıyoruz. Katilin bulunmasını ve aklanmayı en çok isteyen kişi benim. Bu süreçte yanımda olanlara müteşekkirim ama beni suçlu ilan edenler ise beni büyük bir hayal kırıklığına uğrattı. Tek isteğim bu konuda birbirinize düşmemeniz. Lütfen hepiniz sakin olun ve gerçekler ortaya çıkmadan yanlış bir hareket yapmayın. Aranızdan bazılarının çıkardığı isyanlar sadece ülkemize zarar vermektedir. Lütfen bir kez daha düşünün ve ülkemizin çıkarını her şeyin üstünde tuttuğunuzdan emin olun.”

Lideri destekleyenlerden büyük bir alkış koptu. Yaptığı konuşmaya rağmen birkaç kişi lidere laf atmaya çalıştı. Lider Saraç onları duymazdan gelerek konuşmasına devam etti. “Eğer suçlu olduğum yönünde kanıt ortaya çıkarsa liderliği bırakırım. Şimdi anlayışınıza sığınarak konuşmamı burada kesiyorum.” Saraç kalabalığı selamlayarak balkondan içeriye girdi.

Son haftalarda yaşadığı stres yüzünden sağlığı bozulmuştu. Sık sık doktor kontrolünden geçiyordu. Bunun yakın tanığı olan saray sakinleri bu yüzden çok endişeliydiler. Liderin eşi Mazal ona hep destek olmaya çalışıyor, sağlığını koruması için elinden geleni yapıyordu. Liderin asık suratını görünce onu bir kez daha teselli etmeye çalıştı. “Güçlü olmalı, ayakta durmalısın. Kalbinin bu kadar kolay kırılmasına izin verme. Sen dik durdukça destekçilerin çoğalacaktır.”

 

*****

 

Lider Zorkan sarayda volta atıyordu. Dazzap' a döner dönmez hemen en güvenilir adamlarını Melmor' a yollamıştı. Toplantı günü yaşananlara şahit olmuş bir kişiye bile rastlamak olayı aydınlatabilirdi. Adamları pek çok kişiye ulaşmış, olayı soruşturmuştu. Ancak insanlar bir şey görmediğini ya da şüpheli olabilecek birini fark etmediğini belirtmişti.

Zorkan tekrar o anı düşündü. Maskeliyi bir yakalayabilseydi her şey gün yüzüne çıkacaktı. Hangi liderin bunu yaptırabileceği üzerine defalarca düşündü. Fakat elinde bir delil olmadığından eli kolu bağlı kalıyordu. Kıısa vadede bir sonuç elde edemeyeceğini anlayınca adamlarını geri çekmişti. Taş tahtına oturdu yavaşça. Sırt ve kol kısmına oyularak şekiller verilmiş tahtın sadece oturma kısmı beyaz bir kumaşla kaplıydı.

Lider Zorkan tahta ilk çıktığı zamanı düşündü. Tam on beş yıl olmuştu. Ağabeyi Jaler kendisinden beş yaş büyüktü. Halk daha güçlü olan Zorkan’ ın tahta geçmesini istese de artık yaşlanan babası tercihini Jaler’ den yana kullanmıştı. Zorkan’ ın hırslı ve gözü kara biri olduğunu biliyordu. Onun tahta geçmesini riskli görüyordu. “Öfke seni de halkı da yer bitirir,” demişti babası.

Jaler her zaman kardeşine göre sakin ve anlayışlı biri olmuştu. Herkesi çok kolay affederdi. Bu yüzden Zorkan ile sık sık tartışırlardı. Zorkan affetmenin bir erdem değil, hata olduğunu düşünüyordu. Ağabeyini yok eden de bu kişiliği olmuştu. Tahta geçiş hazırlıkları devam eden Jaler bir gün komşu ülkeye bir seyahat yapmak üzere saraydan ayrıldı. Ona eşlik eden sadece birkaç kişi vardı. Yardımcılardan birisi daha önce sarayın sırlarını başkalarına sızdırmıştı. Jaler yardımcısının cezasını kesmek yerine onun ikna edici sözlerini dinledikten sonra onu affetmişti. Adamın özür dilemesi, çeşitli bahaneler sunması ve pişmanlığını dile getirmesi Jaler için her şeyden önemliydi. Ancak bir daha aynı hataya düşmesi halinde onu ağır bir şekilde cezalandıracağını söylemişti. Henüz ülkeden ayrılmadan yardımcısı sinsi planını uygulamaya koymuştu. Herkesin içeceğine zehir karıştırıp resmi belgeleri çalarak ortadan kaybolmuştu. Jaler ölürken sağ kalabilen tek yardımcı saraya gelip her şeyi anlatmıştı.

Bu olay Zorkan’ ı daha da öfkeli biri yaptı. Katı kurallarından asla vazgeçmezdi. Üzüntüden babası da bir süre sonra hayata gözlerini yumunca Zorkan tahta geçti. Korkutucu, tutucu ve bazen acımasız bir lider olsa da adaleti her şeyin üstünde tutardı. Ağabeyinin anısı ise daima onunla yaşamaya devam etmiş, ona güç vermişti.

Günün birinde Lider Zorkan ağabeyini öldüren kişinin yakalandığı haberini aldı. Zorkan hemen zindana inip adamın karşısına çıktı, kendini tutamayıp suratına sert bir yumruk geçirdi. Adamın burnu kırılmıştı, buna rağmen sesini çıkarmadı.

“Merhamet bazen insanın en zayıf noktası olabiliyor. Her ihanetin bir bedeli vardır. Seninki de ölüm olacak.” dedi Zorkan.

“Yaptığım her şeye rağmen o ölmemi istemezdi,” dedi adam soğukkanlı bir şekilde.

Lider Zorkan ona tiksinti dolu bir bakış attı. “Böyle fütursuzca ondan bahsetme sakın. Bir hainin sözleri beni zerre kadar etkilemez. Sen kime hizmet ediyorsun onu söyle.”

   Adam sırıttı. “Söylesem de söylemesem de beni öldüreceksiniz zaten değil mi? O yüzden bir isim vererek size yardımcı olmayacağım.”

Zorkan öfkeden köpürmeye başladı. Pişkin adama tekrar saldıracaktı ki yanındakiler onu durdurdu. Yardımcılardan Chitan söze girdi. “Efendim sakin olun. Bir süre onu konuşturmayı deneyelim.” Lider kabul edip hışımla zindandan ayrıldı.

Zorkan anılarını bir kenara bıraktı. Şu sıralar farklı bir telaşı vardı. Kısa bir süre önce Lider Canas' tan bir mektup almıştı. Canas Dazzap' ı ziyaret edeceğinden ve kendisi ile özel olarak görüşmek istediğinden bahsediyordu. Lider Zorkan hemen Lider Canas' ın ziyaretinden memnun olacağını ve şeref duyacağını belirttiği bir mektup yollamıştı.

Tahta yeni çıkmış bir liderin kendisi ile hemen görüşmek istemesi Lider Zorkan' ın hoşuna gitmişti. Büyük ihtimalle Lider Canova' nın ölümü konusunda bir strateji geliştireceklerdi. Birlikten kuvvet doğardı ve böylece rakiplerinin karşısında elinin daha da kuvvetleneceğini düşünüyordu.

 

*****

 

Butah her zamanki gibi yeni bir güne uyanmıştı. Sarayın yoğun programı herkesi yoruyordu. Lider Canas kendini halka kabul ettirmek için çok çalışıyordu. Zaman zaman göreve yolladığı savaşçıların yakınları gelip onlar hakkında bilgi almaya çalışıyordu.

“Önemli bir haber olsa elimize ulaşırdı. Sadece sabredip biraz daha bekleyin,” diyordu onları yatıştırmak isteyen yardımcılar.

Canas’ ın ziyaretine önemli kişiler de gelir dünya meseleleri hakkında tavsiyede bulunur veya tavsiye isterlerdi. Canas konuklarını en iyi şekilde ağırlar ve onlara olabildiğince saygılı davranırdı. Lider bugünkü son konuğunu da uğurladıktan sonra yorgunluk içinde tahtına oturdu. Gözlerinin altı morarmaya başlamıştı. Gülümsemeye çalıştı. “Bu iş tahmin ettiğimden de yorucuymuş.”

“Lider Canas kendinizi bu kadar harap etmeyin. Gayretinizi takdir ediyorum fakat gücünüz ve sağlığınızın yerinde olmasına da dikkat etmelisiniz,” dedi Şeyad.

“Efendim, bu çabalarınız halkın gözünden kaçmayacaktır,” dedi Valyon.

“Bir liderin yapması gereken halkını daima düşünmektir. Bundan doğal ne olabilir, ” dedi Lider Canas.

“Çok mütevazısınız efendim,” dedi Valyon.

O anda başka bir yardımcı içeriye girdi. Elinde bir mektup vardı. Lider Canas’ ın huzuruna çıkınca başını eğerek onu selamladı ve konuya girdi.

“Efendim, Galnas’ a yolladığınız gruptan bir haber var.”

“Peki, hemen oku Loravn.”

 Loravn yüksek sesle okuduktan sonra mektubu katladı. Janef, Geyul hakkında olan biten her şeyi anlatmış ve ayrıca maskeliden bahsetmişti. Bir de Lider Canas’ ı saraya sızmış olabilecek o maskeli konusunda uyarmıştı. Lider Canas düşünceli bir şekilde ayağa kalktı. Mektubun ardından orada bulunan herkes liderin ne söyleyeceğini merak ediyordu.

“Alev Soluyanlar mı? Onlar da kim? Maskeli kimmiş acaba?” diye hep bir ağızdan fısıltılar yükseldi. Canas konuşmaya başlayınca herkes sustu.

“Buna kim cüret edebilir? Butah’ tan birisi benim seçtiğim savaşçıları yok etmeye kalkacak, olacak şey değil. Geyul haddini fazlasıyla aşmış.”

“Efendim Alev Soluyanların gerçek olduğuna inanamıyorum. Onların varlığı sizi endişelendirmiyor mu? Şimdiden meselemize karışmışlar. Janef’ in ekibi Geyul' u sağ salim getirseydi belki ağzından laf alabilirdik,” dedi Valyon.

“Elbette Geyul' u sorgulamak isterdim. Affedilmez bir suç işledi ancak Janef de onun bir şey bilmediğini söylemiş. Ayrıca Geyul' u teslim etmeseler Alev Soluyanlar bizimkileri kolayca bırakmazdı. Daha önce bir Alev Soluyanla tanışmıştım, çok inatçıdırlar. Şu an için Galnas grubunun görevi daha öncelikli. Alev Soluyanlar haksız bir saldırıda bulunmadığı sürece beni ilgilendirmiyor,” dedi lider gözlerini kısarak.

“Efendim bana izin verin. Bu mesele ile ben ilgileneyim. Maskeli adamın izini sürüp en kısa zamanda yakalayacağım onu. Şu an içimizde dolanıyor bile olabilir,” dedi Şeyad.

Tüm yardımcılar şaşkınlık ve tedirginlik içinde birbirine baktı. Gerçekten içlerinde bir hain olabilir miydi?

Lider, Şeyad' ın  gözlerinin içine baktı. Bir süre sessizliğini korudu. “Peki, bu önemli görevi sana devrediyorum. Elinden geleni yap,” dedi gülümseyerek. Şeyad memnuniyetle başını eğdi. Liderin kendisine güvendiğini biliyordu. İzin isteyip oradan ayrıldı.

 

*****

 

Gecenin karanlığında kayaların tepesinde oturan Kara Elçi etrafı izliyordu. Avcı çok geç kaldığı için endişelenmişti. Hedeflerine adım adım yaklaşırlarken bir aksilik çıkmasını istemiyordu. Lider Harula dünyaya hükmetmek için büyük bir ordu hazırlıyordu. Kara Elçi ömrünü buna adamıştı ve sonunda emeklerinin karşılığını alacağı için mutluydu. Ömrünü neredeyse yalnız geçirmişti. Bazen bu durum canına tak etse de yılmamıştı. Şimdi acele etmesinin nedeni ise elden ayaktan düşmeden önce ataları ile karşılaşmaktı. Onlarla birlikte dünyaya hükmedecekti. Uzaktaki küçük bir kayanın ardında bir karartı fark edince ayağa kalktı. Yaklaşan kişinin maskeli olduğunu görünce rahatladı. 

“Kusura bakma geç kaldım. İşim başımdan aşkın ve buraya gelmek biraz vakit alıyor,” dedi Avcı.

“Yeni gelişmeleri öğrenmek istiyorum hemen. Sana verdiğim görevleri yerine getirebildin mi?”

“Tüm dediklerini harfi harfine yerine getirdim,” dedi Avcı gülümseyerek.

“Mükemmel.” dedi ihtiyar rahatlayarak.

“Yalnız bir sorun var. Libmons’ a yolladığım adam verdiğim görevi başaramamış. Yakalanmış ve öldürülmüş. Müjdeli haberi hemen saraya uçurdular,” dedi Avcı kinayeli bir şekilde.

“Onu kafana takma sen. Ne de olsa senin hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Geyul' un ağzından bilgi almış olmaları imkânsız,” dedi ihtiyar.

“Evet, orası öyle.”

“Anlıyorum. Yine de bundan sonra daha temkinli olmalısın. Şimdiye kadarki başarılarını takdir ediyorum doğrusu fakat bir dikkatsizlik sonucu kimliğini ele verme.”

“Merak etme. Beni öyle kolay kolay kimse yakalayamaz.”

“Dazzap' ın lideri ile yapılacak buluşma konusunda da bazı planlarım var. Zorkan’ ın Butah ile olan bağlarını öyle bir koparalım ki Zorkan Efendi Butah' ı karşısına almak zorunda kalsın. İnatçı ve dik başlı oluşu işimize yarayacak.”

“Dazzap' a giden grup eninde sonunda tuzağımıza düşecek. Kurtları kışkırtmak zor değil. Aralarında her an bir dövüş patlak verebilir.”

“Ve sonra Butah’ ın arkasından iş çevirdiğini düşünen Zorkan deliye dönecek. Ancak görevlendirdiğin kişilere çok dikkat etmelisin.”

“Merak etme sen. Hiçbiri gerçekte kim olduğumu bilmiyor. Hem yıllardır ne için hazırlık yapıyoruz,” dedi Avcı.

“Haklısın. Azmine her zaman hayranım, bana kendimi hatırlatıyorsun.”

İhtiyarın gözleri ışıldadı. Eğer dilediği şekilde Zorkan' ı oyuna getirebilirse belki de onun 7. Liderler Savaşı' nın kıvılcımı olmasını sağlayabilirdi. Avcı kayaya tırmanıp Kara Elçi' nin yanına oturdu. Gecenin bu vaktinde ayaklarının altındaki şehir manzarasını izlemeyi severdi. Yakında her şey daha karanlık olacaktı.

Bir süre sonra Avcı saraya dönmek üzere yola koyuldu. Burada fazla vakit kaybetmesi dikkatleri üzerine çekebilirdi. Gerçi Sisle Yıkananlardan biri olmanın yararını fazlasıyla görmüştü şimdiye dek. Bu yeteneğini keşfetmesi onun için bir sürpriz olmuştu. Kendi soyundan gelenlerde uzun yıllardır gözükmeyen bu yetenek onda ortaya çıkmıştı. Avcı bunun kader olduğuna inanıyordu.

 

*****

                                        

Lider Alaz ile Lider Lazinka gözlerden uzak bir mekânda bir araya geldi. Buluştukları nokta Galnas ve Libmons’ un sınırında bulunan gizli bir mahzendi. Karanlık mahzenden iki ülke boyunca kilometrelerce uzanan geçitler vardı. Bu geçitlerin yerini çok az kişi bilirdi. Her iki liderin acil ve gizli olarak görüşmesi gerekiyorsa burayı seçerlerdi. Tanınmamak için her ihtimale karşı kılık değiştirmişlerdi.

Alaz yırtık bir pantolon, bir tunik ve eski püskü bir ayakkabı giymişti. Yüzüne da biraz kömür tozu sürmüş sokakta yaşayan zavallı bir adam havası çiziyordu. Lider Lazinka ise yaşlıların giydiği tarzda kıyafetler giymiş ve başına uzun, beyaz bir peruk takmıştı. Uzaktan bakıldığında gerçekten de yaşlı bir adamı andırıyordu. Gaz lambası ile aydınlatılan mahzende masanın başına oturmuşlardı. Söze ilk giren Lider Lazinka oldu.

“Burnuma kötü kokular geliyor. Butah’ ın lideri öldüğünden beri herkes birbirinden şüpheleniyor. Biz bu işe hiçbir şekilde karışmadığımıza göre bunu yapan kim olabilir sence?”

Lider Alaz elinde olmayarak bir an gülümsedi.

“Sen bile ilk şüphelenilecek kişiler arasında ikimizi görüyorsun yani.”

“Asıl mesele de bu işte. Şimdiye kadar yaptıklarımız nedeniyle fazlasıyla dikkat çektik. Bu da birilerinin işine oldukça yaramış görünüyor,” dedi Lider Lazinka düşünceli bir şekilde.

“Sence Lider Cender bir iş çeviriyor olabilir mi? Genelde toplantılarda pasif davranır ve görüşlerini çok bildirmez. Ayrıca liderlerden kime güvendiğini ya da kime güvenmediğini de pek belli etmez. Tüm bunları düşününce bana en mantıklı gelen onun suçlu olduğudur,” dedi Lider Alaz ellerini masanın üstünde kavuşturarak.

“Kendinden çok emin konuşuyorsun,” dedi Lider Lazinka karşısındaki adamı süzerek.

“Lider Saraç’ ı iyi tanırım. Kendi ülkesinde kesinlikle böyle bir riski göze almaz. Cinayet başka bir ülkede işlenmiş olsa belki onu suçlayabilirdim. Lider Zorkan ise güvendiği insanlar konusunda çok korumacıdır. Lider Canova’ ya ihanet etmiş olabileceğini sanmıyorum,” dedi Lider Alaz sakin bir ses tonuyla.

“Yani suçlamak için geriye sadece Lider Cender’ in mi kaldığını düşünüyorsun?” dedi Lider Lazinka gözlerini kısarak.

“En azından şimdilik öyle görünüyor.”

“Bence ortada çok daha garip şeyler dönüyor,” dedi Lazinka.

Bu kez Lider Alaz gözlerini kısarak baktı ona. Söyleyeceklerini fazlasıyla merak ediyordu çünkü Lider Lazinka kolay kolay yanılan bir insan değildi.

“Diyeceğim şu ki, bence karar vermek için çok erken. Ne Melmor’ un ne de Dazzap’ ın liderine güvenebiliriz. Ülkelerimiz arasındaki yakınlık diğer ülkeleri geriyor olabilir. Suçlu kim bilmiyorum ama diğerleri bizi suçlayıp akbabalar gibi üstümüze çullanabilirler. Buna izin vermemiz mümkün değil.”

“Peki, ne yapmayı düşünüyorsun,” dedi Alaz.

“Eğer bir şekilde ileride bir savaş çıkacaksa hazırlıklı olmalı ve mantıklı hareket etmeliyiz. Ayrıca gözümüzü dört açmalıyız. Ben şu yeni lider Canas’ a da güvenmiyorum. Aptalca bir hareket yapıp Zorkan ile birleşip bizi tuzağa düşürmeye çalışabilir.”

“Edindiğim bilgilere göre babasının intikamını alacağından söz ediyormuş. Bilgi toplama bahanesiyle ülkemize gizlice adamlarını sokabilir. Eğer Teulon ve Tora konusundaki planlarımız açığa çıkarsa sırf bunun için bile bize savaş açabilirler,” dedi Lider Alaz gergin bir şekilde.

“Bak, o konuda haklısın. Canas’ tan böyle bir hareket beklenir. Biz de adamlarımızı ülkenin her bir yanına konuşlandıralım ki şüpheli birileri ülkeye girerse icaplarına baksınlar.”

“Onları gizlice ortadan kaldırmayı mı planlıyorsun yani?” dedi Lider Alaz.

“Hemen öldürmektense bir süre elimde yem olarak tutmayı düşünüyorum. Ağızlarından laf almak hiç zor olmayacaktır,” dedi Lider Lazinka ürkütücü yüz ifadesini takınarak.

Alaz gülümsedi. “Anlıyorum. İşkenceci ekibinin eline kimse düşmek istemez.”

“Bundan sonra atacağımız her adımda temkinli olalım. Özellikle şu sıralar bir yanlış anlaşılmaya mahal vermemeliyiz.”

“Haklısın. Açığımızı arayanlara fırsat vermemeliyiz.”

“Şu saldırgan kafamı çok kurcalıyor. Sisle Yıkananlardan biri olmalı ama sıradan insanların içinde onları fark etmek zor. Aramızda kaç tane Sisle Yıkanan var onu bile bilmiyoruz. Ancak son yıllarda sayılarının arttığı bir gerçek.”

“Hâlâ elinde tutuyor musun o Sisle Yıkananı?”

“Tabi ki. Benim en önemli silahlarımdan biri o.”

“Anlıyorum. Her zaman işini sağlama alırsın.”

Lider Lazinka birden ciddileşti. “Eğer ters bir durum yaşanırsa sadece birbirimize güvenebiliriz. Her zaman seni destekleyeceğimi bil. Olur da birileri bize savaş açacak bir gerekçeye sahip olursa güçlerimizi birleştirelim.”

“Beklenmedik bir durum yaşanırsa güçlerimizi birleştirmek en mantıklı yol olacaktır elbette. Aynı düşüncede olmamıza sevindim.” Alaz' ın samimi sözleri üzerine Lazinka gülümsedi. “Sanırım burada bitirsek iyi olacak. İkimizin de işleri çok yoğun. Bir şey olursa haberleşiriz.”

“Peki, görüşmek üzere. Saygılarımla.” Alaz ayağa kalktı ve başıyla Lazinka' yı selamladı.

Vedalaştıktan sonra mahzenden ayrılıp farklı geçitlere girdiler. Ellerinde gaz lambası ile kilometrelerce yol kat edeceklerdi.