İki Düşman Klan (Anime Yorumum)

 

Resim: aminoapps

İzlediğim animenin (Naruto Shippuuden) baktığım son bölümlerinde geçen konu ilgimi çekti, hatta kim haklı bu konuda diye düşünüp durdum. (Başka işim yok gibi. 😅) Sonra izlediğim sitedeki yorumları da okudum, herkes farklı kişileri haklı görüyor. En iyisi detaylıca konuyu anlatayım. Spoiler içerdiği için izleyecekleri uyarayım. 

Bahsettiğim sahneler efsane diye anılan iki karakterin geçmişine, ta çocukluklarına kadar iniyor. Madara ve Hashirama. (Resimde soldaki asi Madara, sağdaki sessiz ve alıngan Hashirama 🙂) İkisi, birbirine düşman klanların (Uchiha ve Senju klanları) çocuklarıdır. İki taraf da dövüşlerde çok kayıp vermiştir. Hatta çocuklar bile dövüşe katılıp hayatını kaybetmektedir. Senju klanından Hashirama bu çatışmaların durmasını ister, çocuk yaşta savaşçıların ölmesinden nefret etmektedir. Babasına karşı çıktığı için babası tarafından küçük görülür.

Günün birinde ıssız bir mekanda Madara ve Hashirama karşılaşır. İki çocuk zıt karakterde olmasına rağmen iyi arkadaş olur ancak ikisi de birbirine hangi klana mensup olduğunu söylememiştir. İkisinin de hayali günün birinde barışı sağlamaktır. Babaları ve kardeşleri ikisinin dostluğunu öğrenince gerginlik çıkar. Çünkü iki taraf da diğerini düşman olarak görmektedir. O gün iki çocuk son kez buluşurken birbirlerine kaçmaları gereken not verirler. Buluşacaklarını anlayan aileler tuzak kurmuştur. İki aile arasında patlak verecek dövüşü çocuklar engeller. Ancak Madara gerçeklerin farkındadır. Bir sonraki görüşmemiz savaşmak için olacak der, çeker gider.

İlerleyen zamanda gittikçe büyüyen ikili savaşmaya başlar. Hashirama’ nın kardeşi Tobirama Madara’ nın kardeşinin ölümüne sebep olur. Bunun üzerine Madara nefretle dolar. Her şeye rağmen Hashirama ona barış teklif eder. Madara bir şart ileri sürer. Durumun eşitlenmesi için ya kardeşini ya da kendini öldüreceksin der. Hashirama kendini öldürecekken Madara samimiyetine inanıp onu durdurur. Birlikte bir köy inşa ederler. Çocukların eğitim aldığı, güvende olduğu, iki klanın barış içinde yaşadığı.

Resim: Pinterest (Jewelz Santos)

Barış sağlanmıştır ancak sorunlar bitmez. Uchiha klanı özel bir göze sahiptir. Sharingan denen bu göz onların nefreti ile açığa çıkıp onlara daha güç katmaktadır. Ayrıca bu kişiler sevdiklerinin gözleri önünde ölümüne şahit olursa gözün güç seviyesi daha da artmaktadır. Gücü artan insanlar da zamanla karanlığa çekilmektedir.

Tüm bu gerçekler Tobirama' nın Uchihalara güvenmesini önler. Madara köy yönetiminin başına geçirilecekken kimse onu istemez ve Hashirama başa geçirilir. Barışa rağmen Uchihaya hep şüpheyle bakılır ve her an ihanet edebilecekleri düşünülür. Madara bu duruma katlanamaz, sonunda köyü terk eder. O da zaten kardeşinin ölümünü unutamamıştır. Ayrıldığı köye bir süre sonra saldırmak için döner. Çünkü sevdiği klanının hep ezileceğini, hep geri plana atılacağını, Tobirama Hashirama' nın yerini alınca işlerin daha kötüye gideceğini bilir. Daha fazla spoiler vermemek için gerisini anlatmayacağım. Kafamdaki sorulara geleyim. 

 

• Hashirama o kadar sevgi ile doluyken tüm bunları nasıl öngöremedi? Madara’ ya çok bağlıydı, hep onu düşündü ama onun iddialarını çürütemedi, sorularına yanıt veremedi. Hashirama' nın daha fazla ağırlığını koymasını beklerdim.

• Tobirama abisinden çok daha temkinli,  dikkatli biriydi. Irkçılık boyutunda Uchihalara güvensizlik besliyordu. Zamanında Senjuların da çok fazla Uchiha kanı döktüğünü neden unuttu? Az da olsa onların içinde kalan kini yok etmek yerine yaptıklarıyla nefreti körüklemiş oldu.  

• Madara içindeki öfkeyi yenmek için yeterince çabaladı mı? Hashirama' ya gerçekten güvendi ama diğerlerinin onu kısıtladığının farkındaydı. Uchihaların o köyde asla gerçek değeri göremeyeceğini biliyordu. Duygularıyla hareket eden biri olduğu için sonunda kinine yenik düşüp dostuyla kurmuş olduğu köye saldırdı. Gerçek barışa asla inanmayan biri haline dönüştü.

Madara' nın bir sözü var. "Nesilden nesile geçen tek şey nefrettir." 

Anime fantastik olsa da gerçeği çok iyi yansıttığı noktalar var. Tek şey denemez ama nefretin nesilden nesile aktarıldığı konusu büyük ölçüde doğru. Geçmişten bu yana bitmeyen savaşları, çatışmaları, anlaşmazlıkları, bizim dünyamızı çok iyi özetliyor. Bunun yanı sıra önyargıların ve empati yoksunluğunun, dışlanmışlığın nelere yol açtığını; ebedi dostlukların bile bir kalemde silinebileceğini çarpıcı şekilde gösteriyor. Çok uzattım sanırım, yazımı burada sonlandırıyorum. 😀 Eve döner dönmez kaldığım yerden izlemeye devam edeceğim. İkinci kez izliyorum ama aradan yıllar geçtiği için çoğu şeyi unutmuşum. İyi bir haftasonu diliyorum. :)