Geçmişin Sırrı 3 (Kelime Oyunu 16)

 

Pexels (Pixabay)

Bu haftanın kelimelerini ben verdim. Kelimeler: gölge, cesaret, aile, gerçek, çaba

Bu hafta nedense yazma isteğim yoktu. Öykü bitsin diye yazdım. Yolculuk hazırlığı yapıyorum, o yüzden üstünde çok düşünemedim. İyi okumalar. :) 

Gün batımıyla gökyüzü kızıla boyandı. Zeyrek bir ağacın kenarına oturmuş, önünde yanan ateşte et pişiriyordu. Saatlerdir bir şey yememişti. Henüz nereye gideceğini bilmediği için belli bir rotası yoktu. Geceyi, güvenli gördüğü bu alanda geçirmeye karar verdi. Yıldızları izleyerek uyumayalı epey olmuştu. Yemeğin ardından ağacın gölgesi altında uyudu.

Sabahın ilk ışıkları yüzüne vurunca uyandı. Kuş sesleri ormanda yankılanmaya başladı. Bir sincap ailesi ağacın tepesinden Zeyrek' i izliyordu. Genç adam hazırlanıp yola düştü. Yarım günlük mesafede bir kasaba vardı. Orada birkaç gün geçirip nasıl bir yol izleyeceğine karar verebilirdi. Cebinde daha önce biriktirdiği birkaç altın vardı, bir süre bunlarla idare edebilirdi.

Yalnız bir yolculuk Zeyrek' in düşüncelere dalmasına neden oldu. Onu büyüten ailenin neler yaptığını merak ediyordu. Annesinin kendisi hakkında ne kadar endişeli olduğunu tahmin edebiliyordu. Her ne kadar gerçek olmasa da o insanlar hayattaki tek aile olmuşlardı Zeyrek' e.

***

Kubara Kasabası ticaretin merkezi konumundaydı. Meydanda dükkanlar ve tezgahlar sıralıydı. Sabahın erken saatlerinde başlayan insan kalabalığı akşam saatlerine kadar sürerdi. Kasabaya varan Zeyrek insanların içinde sessiz şekilde ilerliyor, kalabalığın gürültüsüne alışmaya çalışıyordu. Kışlık, kurutulmuş yiyecekler, günlük hayatta kullanılan aletler, renk renk kumaşlar, eski kitaplar her şey vardı tezgahlarda. Bir kitabın kapağı ilgisini çekince Zeyrek kitabı eline alıp inceledi. Kitap barış ve insanlık üzerineydi. Kapaktaki  mavi kuşlar daire şeklinde sıralanmış, uçuyordu.

Zeyrek satıcıya kitabın fiyatını sordu. Geride onu izleyen bir çift gözden habersizdi. Genç adam pazarlık yapıp, alışverişini tamamlayınca küçük bir hana doğru ilerledi. Hana yerleştiğinde önce karnını doyurdu. Ortamı sevmişti. Pürüzsüz taş duvarlar, ceviz ağacından masalar, duvarları süsleyen tablolar, temiz bir yatak... Zeyrek' in pek bir beklentisi de yoktu.

Ertesi sabah yürüyüşe çıktı. Hava bulutluydu. Gözleri kara bulutlarda dolanırken yağmur taneleri yüzüne düştü. Bir an izleniyor gibi hissedip etrafına bakındı. Kimseyi göremedi ama tedirginliği geçmedi. Eli belindeki kılıcına gitti. Tam o anda bir gölge gördü ve daha hareket bile edemeden boynunda keskin bir acı hissetti. Bir iğne boynuna saplanmıştı, yavaşça gözleri kapandı, yere yığıldı.

***

Uzaktan, karmaşık sesler geliyordu . Zeyrek yavaş yavaş bilincini topladığında ellerinin bağlı olduğunu gördü. Bir at arabasında götürülüyordu. Atı süren adamı hemen tanıdı. Karşı kabileden biriydi ve sık sık başlarına bela olurdu. Son karşılaşmalarında adamı fena yaralamıştı. İntikam için kendisini kaçırmış olmalıydı. Yanında da tanımadığı, iri yapılı bir adam vardı.

Bedenindeki uyuşukluk tam olarak geçmemişti. Yine de hareket etmeye çalıştı, iplerden bir an önce kurtulmalıydı. Çabaları sonuç verdi ve bağları çözmeyi başardı. Silahı yanında olmadığı için dikkatli davranmalıydı. Yavaşça doğruldu ve cesaretini toplayıp hızla giden at arabasından aşağı atladı. Dengesini kaybedip yerde yuvarlandı. Toz toprak içinde kalmıştı, başı dönüyordu. Ani hareket etmek onu kötü etkilemişti. Tökezleyerek yürümeye başladı, izini kaybettirmeliydi.

Etrafı incelendiğinde bir tarafın uçurum bir tarafın da düz arazi olduğunu gördü. İleride bir orman vardı, oraya giderse kolaylıkla saklanabilirdi. Olabildiğince hızlı ilerlemeye çalıştı. Yavaş yavaş bedeni üzerindeki kontrolü artıyordu.

Ormana varmasına ramak kala duyduğu sesle irkildi. Peşine düşmüşlerdi bile. Kaçamayacağını anladığı için durup soluklandı, ellerini cebine soktu. Adamlar uygun mesafeye gelince Zeyrek avuçlarındaki kumu yüzlerine fırlattı.  Adamlar yanan gözlerini ovalarken öfkeyle doldu.

“Seni pislik! Bu şekilde elimizden kaçabileceği mi sanıyorsun?”

Zeyrek’ in yanıtı yumrukları oldu. Birinin midesine, diğerinin yüzüne yumruk attı. İri yarı adamın kılıcını almaya çalıştı fakat diğeri atılıp Zeyrek’ i omzundan yaraladı. Keskin acı ile bir kez daha başı döndü Zeyrek' in. Hızla dönüp attığı tekme ile rakibini savurmayı başardı. Canı çok yandığı için nefes alışverişi düzensizleşti. Omzundan aşağı kan süzülüyordu, yarası derindi. Bu zorlu dövüşün altından kalkamayacağını düşünse de sonuna kadar direnecekti.

Öldürücü bir darbeden son anda sıyrıldı. Bir fırsatını yakalayıp iri adamın çene hizasına tüm gücüyle vurunca adam yere yığıldı. Zeyrek daha geri çekilmeye fırsat bulamadan diğer adam kılıcını bacağına sapladı. Kılıç hızla geri çekildiğinde Zeyrek acı içinde dizlerinin üstüne çöktü. Zorlukla doğrulmaya çalıştı. Düşman ansızın göğsüne doğru bir hamle yaptı. Her şey bir anda oldu. Zeyrek' in tam önünde bir karaltı belirdi, kılıç darbesini savuşturdu.

Zeyrek şaşkınlıkla baktığında kendisini kurtaran kişinin babası olduğunu gördü. Noyav son anda yetişmişti. Mücadeleyi sürdürüp rakibini etkisiz halde bıraktı. Sonra Zeyrek'in koluna girip doğrulmasına yardım etti.

“Sen, beni nasıl buldun?” dedi Zeyrek.

Noyav etrafına bakındı, tam da rüyasında gördüğü yerdi burası. “Babalar her şeyi bilir,” dedi gülümseyerek. “Beni affet.”

Zeyrek şaşkındı, bir şey diyemedi. Karşısındaki adamın bu kadar değişmiş olduğuna inanamıyordu. Noyav at arabasına kadar onu taşıdı. "İyi olacaksın, merak etme." Artık eve dönme vakti gelmişti.

 Son