Rüya Günlükleri 5 (Hikaye)

 Merhabalar, serinin devamı geldi. Bir süredir yazamadım. Umarım bunu da keyifle okursunuz. 😊

(Tufan, 29 yaşında, işsiz)

Selam günlük,

Bugün ilk kez günlük tutuyorum, neden? Çünkü bir arkadaşla iddiaya girmiş bulundum, kaybedince de iş başa düştü. Ne yazılır ki günlüğe, aman neyse önemli olan bir şeyler karalamış olmak. Peki, arkadaş gelip kontrol edecek mi, ne gibi mecburiyetim var günlük tutmaya? Olsun ben verdiğim sözü tutarım, içim rahat etmez yoksa. Başlamışken dün gördüğüm rüyayı anlatayım. Garip bir iş teklifi alıyorum. Beni kurak, çöl kumlarıyla kaplı bir beldeye götürüp bırakıyorlar. Burada ne yapacağımı soruyorum, bekle diyorlar, sadece bekle. Ne kadar beklemeliyim diyorum, burası yeşerene kadar diyorlar. Sonra uyandım, bu kadar. İlginç değil mi?

Günlüğü kapatıp kitaplığa koydum. Eğer uyanmasam rüyanın devamında ne göreceğimi merak ettim. Ürkütücü bir yanı da vardı ama merak işte. Masadaki kum saatine takıldı gözlerim. Zamanın ne kadar daraldığını anımsatıyordu bana, boğucuydu. Bir anlık sinirle kum saatini alıp çöpe attım. İşte şimdi rahatlamıştım. Vakit gece yarısını geçiyordu, ben önceki rüyayı düşünerek uykuya daldım.

Gözlerimi araladım, çöldeyim. Buraya nasıl geldiğimi bilmiyorum, kavurucu güneşin altında berbat haldeyim. Susuzluktan boğazım kurumuş, yanımda hiç su yok. Birilerine rastlama umuduyla yürüyorum. Yorucu yürüyüş o kadar uzadı ki yere düşüp kaldım. Alışkın değilim ben bunlara. Sonra ötedeki kuyuyu fark ettim. Gözlerimi kırpsam kaybolmasından korkuyordum, yavaşça kalkıp kuyuya doğru ilerledim.

Sabaha karşı uyandığımda boğazım o kadar kurumuştu ki mutfağa koşup soğuk su içtim. Hava mı çok sıcaktı bana mı öyle geliyordu? Henüz yaz mevsiminde bile değildik. Elimi yüzümü yıkayıp serinlemeye çalıştım. Uykum kaçmıştı artık, neden bu rüyaları görüp duruyordum?

Tüm gün sokakta aylak aylak dolaştım. Kahveye gidip bir iki arkadaşla çay içtim. Kahve sahibi pos bıyığının altından gülerek takıldı bana. “Tufan daha iş bulamadın mı?”

“Arıyor muyum ki bulayım?” Sinirimi bozmuştu koca adam.

“Kızma hemen. Zengin muhitten biri güvenilir bir adam arıyormuş, seni önerdim.”

“Güvenilir mi, ben mi? Sen sokakta görsen beni dönüp bakmazsın. Ne işiymiş ki bu?”

“Sana da iyilik yaramıyor, ettiğin lafa bak. Neyse, adamın çok büyük bahçesi varmış. Ne olduysa bir gün her şey kuruyup gitmiş.”

“Eee bahçıvana benzer halim mi var abi?”

“Dur bir dinle gerisini. Bahçeyi tekrar hayata döndürmek istiyor ama başında biri beklemeliymiş, bekçi gibi yani.”

“Ne saçma iş o öyle. Bahçe olduğuna emin misin abi?” Beklemek konusu kafama takıldı. Rüyadan sonra bir de gerçek hayatta böyle bir teklif almak... Neler oluyor? “Tamam ya, görüşeyim şu adamla.”

Ertesi gün sabah erkenden verilen adrese gidecektim. Kahveden ayrılıp doğruca eve gittim, bizimkilere iş görüşmesine gideceğimi söyleyince bir sevindiler bir sevindiler. Annem tüm gün dua edip durdu. Bense biraz gergindim. Olanlarda bir anlam bulamıyordum. Gece çökünce uzandığım kanepede uyuyakalmışım.

Çölde, bir kuyunun dibindeyim. Başımı aşağıya uzatınca dipte biraz su olduğunu gördüm, sevinçten yere çöküp şükrettim. Kenardaki kovayı aşağı sarkıttım, içi dolunca yukarı çekmeye çalıştım. Acele ettim, susuzluktan ölecek gibiydim. Ancak bir tuhaflık vardı. Ben kovayı çektikçe kuyudan sular dökülmeye, taşmaya başladı. Kısa sürede ayaklarımın altında su birikti. Sanki bir boru patlamış gibi kuyudan su geldikçe geliyordu. Sonunda oluşan sele kapılıp gittim ben de.

İyi geceler günlük,

Bugün yazmayı unutmuşum. Yine benzer bir rüya gördüm. Kafam çok karışık. Yarınki işle ilgili bir işaret mi acaba bu? Şimdi vaktim yok, sonra uğrarım.

Sabah güzelce giyindim, adrese gittim. Gerçekten de kale gibi devasa duvarları olan bir yerdi. İçeriyi görmek mümkün değildi. Kapıyı çalınca bir görevli beni içeri aldı. Gördüğüm manzara karşısında şaşkındım. Bahçe çok büyüktü ama çölden farksız görünüyordu. Tek bir ot bile yoktu. Ortada dımdızlak kalmış lüks evden şık bir adam çıktı. “Tufan Bey, ben de sizi bekliyordum. Bana ancak siz yardım edebilirsiniz.”

“Neden ben?” dedim şaşkınlıkla.

“Size ulaşmak için çok çabaladım. Kahveciyi zor ikna ettim. İş teklifi demesem gelmezdiniz. Durum daha karışık.”

“Beni kandırdınız mı yani? Derdiniz ne sizin?” Gerçekten sinirlenmiştim. İnsanlar başkalarının duygularıyla ne kolay oynuyordu. Tamam, benim olmasa da annemin duygularıyla oynanmıştı. 

“Bu bahçenin ilacı sizde. Kaderiniz isminizde gizli. Ruhunuz suyu çağırıyor, değdiniz yerde kuraklık son buluyor. Tabii aşırıya kaçmak felaket getirir.”

Adamın anlamsız sözleri karşısında gülmemek için kendimi zor tuttum. “Bu kadar saçmalık yeter. Aklınızı kaçırmış olmalısınız. Ben de durmuş sizi dinliyorum.” Çekip gitmeye niyetliydim ki kolumu tuttu. Söylediği karşısında donup kaldım. Duymadığımı sanarak bir daha tekrarladı.

“Hatırlayın! Siz rüyalarınız aracılığıyla bunu hep yapıyorsunuz zaten. Dün çöldeydiniz, kendinizi fazla kaptırınca orayı sel bastı. Bakın, o çöldeki ani su baskını haberlere de yansımış,” diyerek telefonunu çıkarıp gösterdi. Yutkundum, kalp atışı hızlandı. Bu nasıl bir oyundu? Adamı itip kaçtım oradan. Arkamdan bağırıyordu. “Tufan Bey yüz yüze konuşmanın size böyle şoka uğratacağını bilseydim ben de rüyalarınıza gelirdim. Yine görüşürüz.”