Yazardan okuduğum ilk kitap. Çorlu tren kazasını konu alıyor.
Orhan o gün trendedir ve ağır yaralanmıştır. Sağlık ekipleri onla ilgilenirken Orhan kendi iç dünyasında geçmişiyle hesaplaşmakta, bir şeyleri sorgulamakta, ara ara bilincini kaybetmektedir.
Orhan'ın oğlu Enis haberi aldığında herhangi bir eyleme geçmektense kendi dertlerine döner, sosyal medyada takılır. Sadece annesi Oya hastaneye gider. Oya bir yandan Orhan için endişelenirken bir yandan da oğlunun anormalliğinin farkına varır.
Orhan kendi ailesinde göremediği ilgiyi kendi oğluna vermeye çalışmış, onun üstüne titremiş ve yetiştirilme tarzı Enis'i bambaşka biri haline getirmiştir.
Kitaba başlarken daha çok kaza anını okuyacağımı, çok karakter tanıtacağımızı düşünmüştüm ama kaza olayı biraz geri planda kaldı. Orhan ve ailesinin sorunları, iç çatışmaları, sorgulamaları ele alınıyor daha çok. Tuhaf karakterler, yazarın sürekli ve çeşitli mesajlar verme çabası nedeniyle kitap pek içine çekmedi beni. Özellikle Enis sinirimi bozdu. Tamam, yeni nesil daha farklı, sosyal medyaya bağımlı ama bu bambaşka bir şey. Babası ölüm kalım savaşı veriyor onun aklı kendi oyun karakterinde, ne yiyeceğinde. Babasını seviyor da güya, sevdiği hali buysa gerisini düşünemiyorum. Bir de dikkatimi çeken kitap sanki eski dönemi anlatıyor gibi ara ara geçen, şu an pek kullanılmayan kelimelere yer verilmesiydi. Biraz dikkat dağıtıcı buldum.
Yazarın verdiği kimi mesajlar yerindeydi. Aile bağları, geçmişin geleceği nasıl etkilediği gibi farkındalık sağlayacak kısımlar anlamlıydı. Ama önceden saydığım sebepler yüzünden pek etki bırakmadı bende. Belki başkaları daha çok sever, ilginizi çektiyse şans verebilirsiniz.
Ölümden dönenler değişirdi; ikinci bir başlangıç hakkının ender bir şans olduğunu bilenler, fıtrat gereği yaşamlarına başkalık getirmeye gayret ederlerdi.
Hatırlamak lanettir Ayfer; bu zamana kadar isteyerek unutabildiklerin için ne kadar şükretsen az...
Enis, yalnızca şu son birkaç saatte değil, aslında son birkaç yıldır aynı umursamaz, yılgın, yaşamdan korkan ve kendi sığınağında zihnini meşgul eden bu hayat tarzını benimsemişti.
Benimde okuma listemde olan bir kitap fakat henüz fırsatım olmadı. Konusu dikkat çekici geldi fakat yorumundan sonra beklentimi düşürerek okuyacağım sanırım. :)
YanıtlaSilBelki sen seversin, belli olmaz. :) İnstagram'da görüp almıştım kitabı ben de, sanırım beklentim farklıydı.
SilOkuyacağım yoktu ama yorumdan sonra daha da olmaz :D
YanıtlaSilBüyük bir faciada biz sadece can kayıplarını ve yakınlarını kaybedenlerin durumlarını önemseriz ama bir kurbanın iç dünyasına dalmış olması hoşuma gitti. Her bir kurbanın başka başka hikayesi oluyor, biri böyle bir şey olabilirmiş demek.
Teşekkürler
Haklısın, kurbanın iç sesini okumak da ilginçti. :) Yine de genel olarak bakınca kitap pek etki yapmadı bende, büyük ihtimalle yazarın üslubundan dolayı. Ben teşekkür ederim. :)
Silhım aman öyleyse okumayızz :)
YanıtlaSilBelki seversin bilmiyorum, herkesin beklentisi başka oluyor. :))
SilYazarı da kitabı da bilmiyordum. Konusu aslında ilgi çekici gibi duruyor. Yine de karakterleri sıkıcı görünüyor. Bu tip olay akışları içimi karartıyor ve sıkıyor. :)
YanıtlaSilKarakterler bana da biraz sıkıcı geldi. Hepsi ayrı alemdeydi, kaza konusu biraz sönük kaldı bana göre. :)
SilBen de bazen kitaplardaki aile ilişkilerine çok şaşırıyorum, yeni nesil böyle mi gerçekten? eline sağlık Duygu'cum, sevgiler:)
YanıtlaSilŞu an bu kadar abartılı değilse dw yavaş yavaş o noktaya gidiyor. :) Gençler arasında umursamazlık ve duyarsızlık hızla artıyor malesef. Anne babalara çok iş düşüyor. Teşekkürler Erencim. :)
SilKitabı ilk defa gördüm, bilmiyordum. Seveceğim bir kitap değil, okurken sıkılırım, iç karartıcı kitapları sevmiyorum pek🙃
YanıtlaSilAkıcı bir kitap değil, karakterler de bana pek geçmedi. 😊
SilEnis karakteri bence gayet gerçekçi olmuş. Çünkü gençlerin durumu aynen böyle.
YanıtlaSilTelefonla tanıştıktan sonra çocukların o donuk donuk bakışları insana acı veriyor.
Gerçekçi değil, yirmi yaşında falan. Bir çocuk bile daha akıllıdır ondan. Yazar eleştiri getireceğim diye fazla abartmış bence. Kim babası ağır yaralanmışken dikkate almaz da annesinden kendine yemek sipariş etmesini isteyip, oyunda falan takılır. Ne zaman ne yapacağına bile kendi karar veremeyen biri. Şimdikiler aksine kendi istekleri olsun diye diretiyor.
SilTelefon konusunda haklısın. Çocuklar ağlamasın diye diye her şeye göz yumulduğu için ve küçük yaşta internetin her kötülüğüne maruz kaldıkları için her nesil daha kötüye gidecek.
Kitap dikkat çekici görünüyor. Ama yorumlar kitaptan daha çok dikkatimi çekti. 😊
YanıtlaSilYorum için teşekkürler. 😊 Sevenler de vardır tabii.
SilSon Vagon'daki Enisle ilgili sonuncu alıntıyı yazını okurken ben de düşündüm. Bence gerçeklerden kaçmanın bir yolu bu sosyal medya olayı...
YanıtlaSilİkinci şans için de benzer düşünüyorum. Geleceği yeniden şekillendirmek için sarsıcı bir deneyim yaşamak iyi oluyor demek ki.
Kitap yorumu için teşekkür ediyorum. Emeklerine sağlık 🙏 Kitabı okumayacak olsam da alıntılar üzerinde düşünmeyi faydalı buluyorum. :)
Bu Enis'in yaptığı sadece gerçeklerden kaçma değil, daha haberi ilk aldığında bile babası için endişe duymadı, aç midesini düşündü vs, çocuk kadar aklı yok ve bu sinir bozucu. Hepimiz zamanla bir şeylerle kafamızı dağıtıp rahatlamaya çalışırız da gamsız olmak, aklı hiçbir şeye ermemek başka sorun.
SilYorumun için teşekkürler, haklısın, düşündürücü yanı da var. :)
Kitapta konu edilmesi unutulmaması açısından çok iyi. Korkunç bir kazaydı umarım adalet yerini bulur.
YanıtlaSilEvet o bakımdan iyi ama kazaya dair daha fazla bilginin yer alacağını düşünmüştüm.
Sil