Rüya Günlükleri 1 (Hikaye)

 

(Serdar, müzisyen, 26 yaşında)

Son gördüğüm ürpertici rüya beni derinden sarstı. Aslında ortada dişe dokunur bir şey yoktu ve beni saran bu korkuya bir anlam veremiyordum. Daha önce de garip ve ürkütücü rüyalar gördüğüm olmuştu. Aradan dakikalar geçmesine rağmen kâbusun etkisi üzerimden gitmiyordu.

 Kalkıp camı açtım, karanlığı biraz olsun aydınlatan sokak lambası sayesinde etrafa bakındım. Çıt çıkmıyordu, sessizlik içimi kemirmeye başladı. Sanki algılarım kapanmaya başlamıştı. Az önce parkelerin üzerinde yürürken de hiç ses çıkmamıştı. Yoksa çıkmış mıydı? Tüm bunların aksine kalbimin hızla atışı kulaklarımda çınlıyordu. Elimi çırptım, ses uzaklardan geliyor gibiydi. Boğazım kurumaya başlamıştı. Yatağın kenarındaki sazı elime aldım, tellerine dokunduğumda en ufak ses titreşimi bile hissedemedim. Sanki havasız bir ortamdaydım ve sesler gittikçe beni terk ediyordu. Dehşet içinde sazı yere bıraktım, derin bir nefes aldım. Kafamı toplamaya çalışarak yatağın ucuna oturdum, rüyamda ne gördüğümü detaylarıyla hatırlamaya çalıştım.

 Sabahın erken saatlerinde kalkıp durağa doğru yürüdüm. Güneş henüz doğmaya başlamış, gökteki karanlık tam olarak çekilmemişti. Birden bulunduğum yere çakılmama sebep olan bir şey gördüm. Birkaç metre uzunluğunda, siyah renkli, sürüngenimsi ve yuvarlakça bir şey karşı durağın önünde duruyordu. Balinanın suda yüzmesi gibi karnının üzerinde yavaşça ve rahatlıkla ilerlemeye başladı. İnsanlar onu göremese de yoğun bir endişeye kapılıp kaçıştı. Hepsi büyük tehlikenin izlerini hissediyordu.

 Gözlerimi ayırmadığım o şeyin amacını bilmiyordum, öğrenmek de istemezdim. Varlığı benim kusurummuş gibi suçluluk hissettim. Sanki benim yüzümden oraya gelmişti, beni arıyordu. Bir felaketin alametiymiş gibi içimi titretiyordu, kımıldamaktan korkuyordum. Herkes çil yavrusu gibi dağılmıştı ama içlerinden ikisi zehirlenmiş gibi tuhaf hareketler sergilemeye başladı. Siyah sürüngen ya da her neyse  işte asfalt yolda ilerledikçe ecel terleri döküyordum. Gözümde herkesi yutmaya çalışan bir kara delikten farkı yoktu. Beni görürse diye ödüm kopuyordu. Dalından kopmuş, kuru yaprak gibi savrulup gideceğimi hissetsem de yere çakılmıştım adeta. Sonra beyaz bir sis tabakası her yeri sardı. Artık onu göremiyordum, her yerde olabilirdi, bir şeyin ayaklarımdan yukarı doğru tırmandığını fark ettim. Sıçrayarak uyandım.

 Yatağın ucundan kayıp aşağı düştüm. Ses yok, his yok, duyular yok... İçimde yükselen itiraz çığlığı boğazıma takılıp kaldı. Açık camdan içeri süzülen sise boş boş baktım. Sis etrafımı sardıkça gevşediğimi hissettim. Göz kapaklarım ağırlaşıyordu, direnmeye çalıştım. Uyandığımda yerde, halının üzerinde yatıyordum ve her şey eski haline dönmüştü. Şaşkınlıkla doğruldum, rüya nerede bitmişti, gerçek nerede başlamıştı emin değildim. Uyumak artık tekinsiz gelmeye başlamıştı.

Not: Bölüm burada bitiyor. Her seferinde farklı bir karakter ve rüya ile devam etmeyi düşünüyorum. Benim için yazması eğlenceli olacak. 😊