Geçen gün fuardan aldığım, yerli John Wick'in kitabı. Kendisini tanıyanlar öğrencileri ne kadar desteklediğini bilirler.
Kitap öğrencilere dair kısa hikayeler ve motivasyon içerikli cümlelerden oluşuyor. Zor koşullar altında okumaya çalışan öğrencilerin çileli hayatı gözler önüne seriliyor. Pek çok insan onların bu sıkıntısından habersiz derslerde başarı göstermesini bekliyor. Öğrencilerini fark edip onlara el uzatan öğretmenler olduğu gibi tam tersi başarısız diye yaftalayıp sırt çevirenler de var. Bir öğretmenin ön yargılarından kurtulup önce öğrenciyi tanıması, anlaması gerekiyor.
Hikayeleri okurken herkesin aynı şartlara sahip olamamasının getirdiği çaresizliği hissediyorsunuz. Kimi zaman ilgisizlik ve sevgisizlik, kimi zaman fakirlik, şiddet beraberinde zorlukları getiriyor. Buna rağmen azmedip yılmayan ve yoluna devam edenler de takdir edilesi. Düşündürücü, farkındalık oluşturan ve gerçeğe ışık tutan güzel bir kitap. Herkese tavsiye ederim.
Yüreğimdeki sekiz şiddetindeki depremin sesini duymayan bir babanın, ufacık kapı gıcırtısını duyması işin ayrı bir boyutu.
Acılarımın sessizliği atmosferi yırtarcasına güçlü, lakin duyan yok.
Bana "nasılsın" desene öğretmenim. Belki iyi değilimdir.
Kendini var etmeye çalışırken,
seni yok etmeye çalışacaklar.
Ve bunu seni tanımayanlar yapmayacak.
Konusu ilgimi çekti. Öğretmenlik çok önemli ve önem verilerek yapılması gereken bir meslek gerçekten.
YanıtlaSilEvet. Aile ve öğretmenin rolü çok büyük, öğrencinin yetişmesinde.
SilBen de öyle nasılsın diye soran bir öğretmenle karşılaşmadım.
YanıtlaSilSonra da kutsal bir meslek icra ettiklerini söyleyip dururlar.
Bence çocuklardan önce ebeveynin ve öğretmenlerin eğitilmesi gerekiyor.
Herkes aynı bilinçle olmuyor malesef. Kimisi sadece tatil ve maaşı için öğretmen oluyor. Ailenin eğitimi de önemli tabi, şimdikiler her şeyi okuldan bekliyor, önce çocuklarını kendileri eğitmeliler.
SilKonusu çok güzelmiş duygucum çok beğendim kitabı ve bu konuda çok haklısınız gerçekten aileye çok görev düşüyor anaokulunda çalışırken çocukları nekadar eğitirdikte hafta sonu çocuk elinde telefonla geçirince yine eski haline geri dönerdi bi ikizimiz vardı eski okulundaki öğretmenleri yüzünden çocuklar hiperaktif idiler daha kötü olmuşlar çocuklar kendileri söylüyordu orda bize böyle davranıyorlar diye çok üzülmüştüm duyunca nasıl bir öğretmenlik ki çocuklara sevgisiz olabiliyorlar madem mesleğini yasa çocukları sevmiyorlar neden öğretmenlik yapıyorsunuz😣yazık değil mi çocuklarımıza
SilÇok haklısın. Sevilmeden yapılacak iş değil. Özellikle çocuklar hassastır, yıllar sonra bile unutmazlar kendilerine yapılanı. Aile de öğretmen de çocuğun gelişiminden sorumlu. Allah iyilere denk getirsin.
Silokunurmuş pekiii :) okumazsak ya döverse con vik :)
YanıtlaSilBir şey yapmaz. :))
SilKitabın içeriği bir yana, Ömer abimiz saygıda kusursuzluğu hak ediyor. Başka bir coğrafyada yaşasaydı çok daha popüler olabilirdi. Ey İbn Haldun, ne kadar da haklısın. Coğrafya gerçekten de kader.
YanıtlaSilÖyle gerçekten. Ülkemizde ne kadar gereksiz varsa ünlü yapıldı, bir şeyler için çabalayanlar da geri planda kalıyor.
Sil