Drizzt Efsanesi 10. Kitap Şafağa Geçit

 

 Bu kitabı keyifle okudum, 9.kitaptan daha sevdim. Drizzt ve Catti-brie cüceler diyarından ayrılmış ve uzun süredir kaptan Deudermont ve tayfası ile takılmaktadır. Kaptan, gemisi Su Perisi ile korsanları avlamakta, fırtınalarla mücadele etmektedir. İkili de ona yardım etmektedir. Drizzt ve kaptanın dostluğu eskiye dayandığı için Drizzt dışlanmadan onların arasında yaşamaktadır.

 Bir gün kaptana biri saldırıp ilginç bir adanın ismini zikredince hepsi toplanıp ne olduğunu görmek için adanın izini sürerler. Burada yaşlı bir kadın onlara gizemli ve tehditkâr bir şiir okur. Durumun kaptanla değil Drizzt ile alakalı olduğu anlaşılır. Başka alemden bir yaratık en nefret ettiği kişi olan Drizzt'e mesaj göndermiştir. Bunu ciddiye alan Drizzt kaptan ve tayfasına veda ederek Catti-brie ile oradan ayrılır. İlk yuvası olarak gördüğü ve yaratıkla dövüştüğü yere (Buzyeli Vadisi'ne) geri dönmelidir.

 Denizdeki maceraları sevdim, beklenmedik gelişmeler heyecan vericiydi. İlginç karakterler de renk katmış. Kaptana seride uzun zaman önce az yer verilmişti, onu tekrar görmek güzeldi. Drizzt ne zaman rahata kavuşacak merak ediyorum, derdin biri bitiyor biri başlıyor. 😅 Yazarın anlatımı yine güzel ve dikkat çekiciydi. Drizzt'in ağzından yazılan kısımlar özellikle ilgimi çekiyor. Karakterin düşünce yapısı güzel aktarılıyor okura. Entreri bu kitapta da yoktu ama merak edince 11. kitaba biraz göz attım, kiralık katili orada göreceğiz artık. Zaten Drizzt de arada bir onu hatırlıyor, aklından geçiriyor. :))

 Kitabın sonunda karakterlerimiz bir dostlarıyla tekrar karşılaşıyor. Bu kısmın daha çarpıcı olmasını beklerdim, biraz değişik bir karşılaşma olmuş. :) 

Kan kokusunu taşlardan asla çıkaramazsınız. Kan akarken oradaysanız süregiden ortam, beraber yaşanamayacak kadar acı verici imgeler de canlandırır.

Hiçbir ırk bir gerekçe maskesi takmakta insanlar kadar usta değildir. Hiçbir ırk bir bahaneler maskesi takmakta, her şey olup bittikten sonra iyi niyetle davrandığını iddia etmekte onlar kadar usta değildir. 

Hepimizin içinde gerçeklerden gizlenemeyeceğimiz, erdemin bir yargıç gibi hüküm verdiği bir yer vardır. Eylemlerimizin gerçeğini itiraf etmek ise işte o mahkemeye çıkmaktır. Orada davalar görülmez. İyilik ve kötülük birer niyettir ve niyetin bahanesi olmaz.

Artemis Entreri de oraya gidecek. Belki ölüm ânına kadar değil ama hepimizin eninde sonunda gitmesi gerektiği gibi o da gidecek ve kötülük dolu hayatı tüm çıplaklığıyla önüne serildiğinde kim bilir nasıl ıstırap çekecek.