Şizofren (Kitap)

 

 Yazardan okuduğum ilk kitap. Beklediğimden iyi ve etkileyiciydi. Özellikle kitabın sonlarında karakterin yaptığı açıklamaları sevdim.

 Karakterimiz zor bir çocukluk geçirmiş, kimsesiz biridir. Bir süre akrabaları bakıyor sonra şehre göçüyorlar. Orada okula giden karakterimiz bir kıza aşık oluyor. Her şey yolunda gidiyor gibi görünürken bazı şeylerden işkillenmeye başlıyor. Zaten çocukluktan beri belli sorunları olduğu için olanlardan sonra iyice kafası bozuluyor. Kendini önce hapiste sonra akıl hastanesinde buluyor. Berbat yaşam koşullarına dayanmaya çalışıyor.

 Yazarın üslubunu sevdim. Gerçekçi bir anlatımı var. Ülkenin o dönemki durumunu, karışıklığı iyi yansıtmış. Olan hep arkası olmayanlara oluyor zaten. Akıl hastanesinde uygulanan insanlık dışı yöntemleri okurken etkilenmemek elde değil. İnsanları iyileştirmek yerine daha da delirtiyorlar. Öyle bir ortamda kim ruh sağlığını koruyabilir ki. Tedavi adı altında düşüncesiz yöntemlerle insanlar insanlıktan çıkarılıyor adeta. 

 Kitapta da çok eleştirilen durum, psikoloji diye diye herkesin hasta olarak yaftalanması ve işe yaramayan tedavi yöntemlerinin dayatılması. Her ne kadar kitap daha eski dönemi anlatsa da günümüzde de pek değişen bir şey yok bence. Başta antidepresanlar olmak üzere çok kişiye bu tarz ilaçların dayatılmasını hiç normal bulmuyorum. Bir zamanlar psikolog İzzet Güllü'yü çok dinlerdim, yine onun dedikleri geldi aklıma. Söylediklerinde çok da haklı, her şey kendimizde bitiyor, algı bozuculardan uzak durmalıyız. 

 Kitabı ilgiyle okudum. Düşündürücü ve dikkat çekiciydi. Psikoloji konusuna ilgi duyanlara tavsiye ederim. 

 Sınıfsız bir cemiyet yaratmanın anahtarı, terler ve emekler arasındaki sınıf farkını gidermekti.

 Dillendirsek katılaşırdı; dillendirmedik, buhar kaldı. Buhar kaldı korkularımız, buhar kaldı şüphelerimiz.

  

 Ruhumda bir tükeniş var. Kanımda bir donuş, kalbimde bir üşüyüş var.

 Bizleri delirten, çıldırtan şeyler, başımıza gelenlerin kendisi mi yoksa onlara verdiğimiz anlamlar mı?

 Ne zaman sona ereceğini bildiğimiz acılar, acıtıcılığını yitirir, çünkü teselli kazanır.

 Duygusal çöküntü, kişinin kendisini yenilemesi ve ıslahı için lüzumlu ve faydalıdır. Siz bireyi ilaçla depresyondan kurtarırsanız, bu sefer intihar etmek zorunda kalır ve de eder.

Bugün dünyada iki büyük ekonomik güç, silah ve ilaç sanayi ise şapkamızı önümüze alalım. Bunlar basit sorular mı? Yani yıkım ve sahte yapıma çok paralar döküyoruz çok...