Her şeye övgü yapan kitaplar var ben de sessizliği öveyim bari
dedim. 😅 Beni dinlendiren tek şey huzur dolu bir sessizlik sanırım. Her şeyin sustuğu
ve zihnimin gevşediği o anları çok seviyorum. Başka şeyler düşünmek yerine sessizliğin mükemmelliğine odaklanıyorum o an. Sanki yoğun bir trafikte düğmeye basılmış da tüm
arabalar birden yok olmuş gibi bir his, öyle bir rahatlama...
Toplum içinde yüksek sesle konuşulması çok sinirimi bozar. Kişi haklıysa bile bastıra bastıra konuşması ve ses düzeyini kontrol edememesi beni çileden çıkarıyor. Her yerde vardır böyle insanlar, bir de sinirli ve tez canlı olma bahanesine sığınırlar. Ben de çok gergin ve sinirliyimdir ama bağırarak konuşmam, sinirimi kendi içimde yaşarım. Hiç susmamacasına konuşan insanlar bir süre sonra beynimde zonklama hissetmeme neden oluyor ve bir sussa da kurtulsam diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Lütfen gereğinden fazla konuşmayalım, karşıdakilerin rahatsız olabileceğini de düşünelim. 😣 Bir de toplumda az konuşmak bir problem gibi algılanıyor, bir keresinde bir yaşlı akraba bana az konuşmamın kınanmama sebep olacağını bile söylemişti. Boşuna çenelerini yoruyorlar, ben hep aynı kalacağım. Bence asıl sorun insanların çok konuşması, keşke herkes biraz susmayı öğrense. Ayrıca kavgacı insanların ağzına da bant yapıştırma isteği oluyor bende. 😅
Sakin insanlara, sakin bir hayata ihtiyacımız var bizim. Yoksa karmaşa ve kontrol edilemeyen öfke bulaşıcı bir hastalık gibi yayılıyor. İş ortamları da bu yüzden en sevilmeyen yerler bence çünkü huzur yok. Sessizlik anında kendimi yenilenmiş gibi hissediyorum, kafamı toparlayabiliyorum, düşüncelerim yoluna giriyor, nabzım bile düzene giriyordur. :))) Sessiz ve mutlu günler diliyorum herkese. 😊
Yüksek sesle konuşanlar beni de rahatsız ediyor, az konusunca utangaç sanıyorlar bile 😂
YanıtlaSilAnlamazlar, çok konuşana değer veriliyor bizde çünkü. 🙄
SilAh o kadar haklısın ki. Bazen bir susun abi ya diye haykırasım geliyor:)
YanıtlaSilBenim de öyle gerçekten, ne zaman kalabalık bir grup olsa muhakkak çok konuşan ve kimseye sıra vermeyen bir iki kişi oluyor. :))
SilBenim beyin de kendini kapatıyor, dinleyemiyorum bir süre sonra. :)) Beni de soğuk görüyorlardır, gerekmedikçe pek konuşmam toplum içinde. Kınayanlar kendi haline baksın, niye çok konuşmak çok iyi bir şey sanılıyor anlamıyorum zaten.
YanıtlaSilNe güzel, İnşallah açar. :)) Ben ne zaman saksıda çiçek bakmaya başlasam döküldüğü için artık bakmıyorum. Bu fotoğrafı köyde çekmiştim, bahçede duruyordu.
YanıtlaSilMaalesef yüksek sesle konuşuyorum. Bizim ailenin genetik özelliği o. Herkes yüksek sesle konuşuyor. Bir araya gelince sohbetlerimiz kavga ediyormuşuz gibi duyuluyor. Neyse ki az konuşuyorum da durumu dengeliyorum :-)
YanıtlaSilBenim için zor bir durum olur öyle bir ortamda bulunmak, yüksek sese karşı hassasiyetim var galiba. Tv'nin sesi çok açıksa, müzik yüksek sesle dinleniyorsa, insanlar bağırarak konuşuyorsa çok rahatsız oluyorum, o ortamı terk edesim geliyor. :))
Sil7/24 torbacılarla uğraşan ben için sessizlik imkansız,hayatımın her anı aksiyon meslek icabı.Tek huzur bulduğum yer gece yatmadan önce okuduğum kitaplar:)
YanıtlaSilSessizliğin olmadığı yerde huzur da olmuyor. İş ortamları hep gergin yerler bence, kimsenin kimseye anlayışı, sabrı yok. Allah kolaylık versin. :)
SilGüne başlamak için bu müzik harika oldu :) Seslerin yükselmesi sinirli olmanın bir sonucu olabilir ama bende tersi söz konusu galiba. Yüksek sesle uzun süre konuşursam sinirlenmeye başlıyorum. Anacığımın kulakları ağırlaştı. Bağıra bağıra konuşma bir müddet sonra beni rahatsız ediyor. Uzun muhabbetlerimizin tarih olması bir yandan da üzüyor beni. Kulaklık aldık bir kaç kez cihazın verdiği rahatsızlığa alışamadı bir türlü bıraktı kullanmayı... Sevgili Mürfed güzel bir tespit yapmış kınanma konusunda. Bu beni geçmiş yıllara, çalıştığım dönemlere götürdü. Yeni tanıştığım iş arkadaşlarım az konuştuğum için ilk izlenimlerinin soğuk biri olduğum yönünde olduğunu söylerlerdi. Zamanla öyle olmadığı anlaşılıyor tabi. Az konuşmanın kıymeti sonradan anlaşılıyor galiba. Değerli yani :) İyi pazarlar diliyorum :)
YanıtlaSilBu müzik bana da dinlendirici geliyor. :)
SilSağlık sorunları nedeniyle yüksek konuşulması ayrı tabi, ona yapacak şey yok. Ben kalabalık ortamda normal bir sohbette bile sürekli gergin gibi hararetli konuşulmasından hiç hoşlanmıyorum, her zaman ben ben diye öne çıkmaya çalışılmamalı. Böyle insanları dinlemek yorucu gerçekten. O yüzden kalabalık ortamda durmayı sevmem. Misafirliğe gitmeyi sevmem, sessizlerse iyi olabilir de. İyi pazarlar dilerim ben de. :))
Öncelikle belirtmem gerekiyor ki çiçeğin fotoğrafına bayıldım, çook güzel görünüyor:))) Müzik çok dinlendirici:))) Yüksek sesle konuşmak öyle ortamlarda bulunmak beni rahatsız ediyor. Gerginliği sevmiyorum ve beni fazlasıyla korkutur. Sevmiyorum yüksek sesle konuşulmasını, sakinlik her zaman güzel:)))
YanıtlaSilAyrıca az konuşmak bence çok normal bir şey, her şeyde devamlı konuşmak gerekmiyor, yerine göre diyebilirim. Sen bakma öyle düşünenlere, bizim insanımız her şeyi saçma sapan düşünüyor, yargılıyor.
Çiçeği ve müziği beğenmene sevindim. :)) Gergin ortamı ben de hiç sevmem, sinirleniyorum hemen. İnsanımız da hazır hemen ses yükseltmeye.
SilAz konuşmak bence de çok doğal. İnsan en yakınlarıyla bol bol konuşur da başka insanların yanında pek konuşmak zorunda değiliz, dikkat çekmeyi seven biri değilim. Ortamı sevmezsem konuşmam, anlasınlar artık herkes her ortama bayılmıyor. Kendimi bildim bileli bıktım artık neden konuşmuyorsun diye sorgulanmaktan.
Ben de tam bir sakinlik insanıyım. Yüksek sesle bağıra bağıra konuşanlara anlamam veremem ve çok rahatsız olurum. Bağırmadan sakin konuşanlar da çekingen vs diye nitelendiriliyor. Kavga eder gibi konuşmamız şart sanki. :D
YanıtlaSilÇiçeğin fotoğrafı da çok güzel bu arada, çok sevdim. <3
Katılıyorum sakin konuşanı çekingen sanıyorlar. Konuşmak istesek konuşuruz zaten baskıyı hiç anlamıyorum. Muhakkak karışan biri çıkıyor, asıl uyarılması gereken çok konuşanlar olmalı bence. :)) Fotoğrafı beğenmene sevindim. 😊
SilSessizliği bende acayip seviyorum. Resmen ihtiyarlar gibi, yüksek sesi, bağırtıyı, çocuk zırlamasını kafam götürmüyor. :))))
YanıtlaSilBen de yetmiş yaşındakiler gibi hissediyorum, kafam çoluk çocuk misafir kalabalık götürmüyor. :)) Bir yalnız kalsam, etraf sessiz olsa diye bekliyorum. :))
SilDoğru söyledin, belki o kişiyle konuşmak istemiyoruz ya da bir şeye canımız sıkkın. Konuşmayı seven hiç düşünmeden kendi konuşmasına odaklanıyor sadece. Hele de kalabalıkta insanlar birbirinin önüne geçercesine konuşmaya çalışıyor ya iyice uyuz oluyorum, susunca sustu oluyorsun sonra. :)
YanıtlaSilBen her ne kadar çok konuşan bir insan olsam da sessizliğin de kıymetini bilirim. :) Bir de hafif kısık ses kullansak olmaz mı ya? Otobüse biniyorum birisi arıyor ordan birini bağıra çağıra konuşuyor biz de her detaya vakıf oluyoruz, resmen bilgi kirliliği. :D
YanıtlaSilAma tabi o ne ki bir de toğlu taşımada falan görüntülü görüşenler var, hem ses hem görüntü kirliliği.... Oyh.
Otobüste telefon sohbeti edenleri hiç anlamıyorum zaten. Daha geçenlerde bindiğimde bir kadın konuşuyordu. İş yerinde biri onu izleyip duruyormuş, ay ben annesi yaşındayım diyor. Sanki pek de şikayetçi gibi değil, daha çok hava atıyor gibiydi. Kimsenin özel hayatını duymak zorunda değiliz. Evde annem arasa bile başka odaya geçip konuşurum. Millet ne kadar geniş, sokakta, toplu taşımada her şeyini anlatıyor. Dediğin gibi bilgi kirliliği. 😪
Silben çok konuşurum, sesli de konuşurum fakat sessizliği de çok severim, kitap okuduğum zamanlar hele de son 4-5 senedir fark edebiliyorum ki sessizlik aradığım zamanlar oluyor. Eskiden her türlü ortamda okuyabilmem ile övünürdüm fakat yaş ilerledikçe tahammül seviyesi artıyor. Bu arada çok konuşuyor olmama rağmen yine de ilk intibada soğuk olarak nitelenmiş ve eleştirilmiştim, çok enteresan. Neye göre ölçülüyor insan sıcaklığı acaba?
YanıtlaSilHer zaman sessizliği severim, o yüzden kalabalık ortama, gürültüye tahammülüm yok hiç. :) Herkesin algısı farklı demek, muhakkak bir olumsuzluk buluyorlar. Az konuşmayı soğukluk olarak görmem ben, gayet normal bir durum.
SilAz konuşmak kınanır mı, çok konuşmak değil miydi o? :D
YanıtlaSil''Sesini değil, sözünü yükselt. Yağmurlardır yaprakları büyüten, gök gürültüleri değil.'' sözü aklıma geldi yazıyı okuyunca :) Sessizliğe övgü fikrini sevdim sanırım iş yerinde bunu öven daha fazla insan çıksa baş dinlemek açısından daha iyi olacak.
Devir değişti sanırım. :)) Çok konuşan daha canayakın görülüyor, girişken olarak değerlendiriliyor. Bence karaktere bakılmalı. :) Söz çok güzelmiş, tuttum. İş yerleri ayrı dert, kasıtlı olarak sessiz insanı işe almıyorlar zaten, nedense sakin insanın işe ilgisi ve yeteneği olmadığını düşünüyorlar.
SilOtobüste telefonla yüksek sesle konuşanlar var bir de
YanıtlaSilEvet, o da düşüncesizlik. Sessiz konuşamıyorsa inmeyi beklesin, daha uygun anda konuşsun. Toplu taşımalar telefonda sohbet etme yeri değil zaten.
SilSessiz insan olarak bende akraba arasında iyi imaj olarak algılanmıyor. Hatta bu durum okul velileri bile sorun ediyor. Niye konuşmuyormuşum falan. İlla herkesle konuşmak zorundayım sanki. Birde eve misafir çağırma muhabbeti dönüyor. O ayrı gereksiz.
YanıtlaSilİnsanlar garip ya. Akraba ziyaretlerini bile sevmem. Kapı kapı dolaşanlar sen gezmeyi sevmiyorsun diye eleştiriyor. Evde oturup daha iyi bir şeye vakit harcayabilirler, kapı kapı gezip dedikodu yapmaktansa. O yüzden kimseyi takmamak lazım.
SilYüksek sesle konuşma olayı gerçekten çekilecek gibi değil.. Ama inanın bu eskiden olan bir şey değildi. İnsanların stresi, gerginliği, karşısındakine baskın gelme isteği vs. illa vardır ama esas konu insanların birbirine, çevresine olan saygısını kaybetmiş olması sanırım:( Aynı kafede oturuyorsun ama 2 masa yandaki adam/kadının gürültüsünden yanında ki insanı duymuyorsun.. Üstelik absürt saçma sapan muhabbetlerini..
YanıtlaSilKesinlikle haklısınız, artık çevreye karşı hiçbir sorumluluk duygusu, saygı kalmadı insanlarda. Herkes ya gürültücü ya da kulağına kulaklığı takıp dünya yansa umursamıyor. Otobüste biri beni arasa bile inince ben ararım diyip kapatıyorum hemen, millet ne kadar rahat ve gamsız oldu. Her geçen yıl kötüye gidiş var.
SilAhhh Duygu'cum bu yazıyı ben mi yazdım dedim o derece:)) kesinlikle sakinliğe sessizliğe büyük ihtiyaç duyuyorum ben de, hayli duyarlı kişi kitabı ilgini çekebilir, sevgiler:)
YanıtlaSilAynı düşünceleri paylaşıyoruz demek Erencim. :) Dediğin kitabı not aldım, ilgimi çekti bayağı, okumak isterim. Teşekkürler, sevgiler. :)
SilYazını okuyunca aklıma geldi: 😇🙃 Derler ki kalpler birbirinden uzaklaştıkça dıyulsun diye sesler daha çok yükselirmiş. . Hâlbuki insan susarak bile anlaşabilir, öyle değil mi 🤗
YanıtlaSilÖyle gerçekten Sibelcim, insanlar dinlemektense önce kendi sesini duyurmaya çalışıyor. Herkes aynı şeyi yapmaya kalkınca da hoş bir durum olmuyor. :) Susmayı da bilmek gerek. 🤗
Silsessizlik için avrupa yaaa :) orlarda nerdeyse hiç ses yok, insan sesi, araba sesi, kedi köpek sesi hiçbi ses yok hatta metrolar da sessiz :)
YanıtlaSilsessizlik için avrupa ideal yaa :) hiç ses yok orda :) insan sesi, araba sesi, kedi köpek sesi, çıt çıkmıyor orda :) metrolar bile çok sessiz çalışıyor :) avusturya belçika isviçre filan yani :)
YanıtlaSilDuygucuğum, müziği açtım okurken, ne kadar hoşuma gitti bilemezsin. :)
YanıtlaSilŞu yüksek tonların beyinde zonklama olayı bende de var. :( sadece bende oluyor sanıyordum.. ben bir şey bahane edip kaçıyorum, kaçamayacak gibiysem de yavaş sesle konuşmayı rica ediyorum.
Müziği beğenmene sevindim Sezercim, konuya uygun olsun istedim. :)
SilSadece sende değil, biri yüksek sesle konuştuğu gibi iki saniyede sinirim tepeme çıkıyor. Yüksek sese fazla duyarlıyız sanırım. Ben de ortamı terk etmeye çalışırım mümkünse. :)
Şehirler artık çok kalabalık olduğundan için insan sessiz mekanları daha seviyor. Ben de kalabalık gruplardan rahatsız olurum, sesleri çok yükseliyor bir araya geldiklerinde. Evimde rahat rahat içerim çayımı kahvemi daha iyi. :)) Gecenin getirdiği huzur ayrı tabi. Yorumun için teşekkürler. :)
YanıtlaSilBence asaletli insanlar sessiz olur.
YanıtlaSilSessizlik güzel şey. :)
Sil