Drizzt Efsanesi 3.Kitap-Göç(Kitap Tanıtım)

 "Gözlerimi yakıyor ve vücudumun her bölgesine acı veriyordu. Piwafwimi ve çizmelerimi parçalamış, zırhımdaki büyüyü yok etmiş ve de hep güvendiğim kılıçlarımı zayıflatmıştı. Yine de her gün, hiç şaşmaksızın, gün doğumunu beklemek için aynı yükseltiye, yargılanma yerine oturuyordum."

 Bir önceki kitapta Drizzt artık yer altında barınmak istemediği için yeryüzüne çıkma kararı almıştı. Uyum sağlaması gereken ilk şey ise gözlerinin güneş ışığına alışmasıydı. Bu süreci bir yargılanma olarak kabul edip yakıcı gün ışığına karşı koymaya çalıştı. Sonraki günlerde ise kötü şöhretli ırkı yüzünden kimsenin kendine güvenemeyeceğini anlamış oldu. İnsanlar ve diğer ırklar kara elflerden o kadar korkuyordu ki Drizzt'i gördükleri anda onu hiç dinlemeden ya kaçıyor ya da ona saldırıyorlardı. Her ne kadar ön yargılı olsalar da Drizzt onu pek suçlayamıyordu çünkü kendisi de zalim kara elflerden nefret ediyordu. Yine de pes etmemekte kararlıydı.

 Drizzt uzun süre "ev" olarak adlandırabileceği, kabul göreceği bir yer aradı. Bazı talihsiz durumlara dahil olması da yanlış anlaşılmasına neden oldu. Kitap boyunca hep bir yolculuk halindeydi, Montolio ile karşılaşması hayatının dönüm noktası oldu. Yaşlı, kör korucu Drizzt'i kabullenip ona pek çok şey öğretti. İkisinin arasında geçen diyalogları çok sevdim. Drizzt her ne kadar geçmişi yüzünden huzursuz olsa da Montolio doğru sorularla onu konuşturmuş, içini dökmesini sağlamıştır. İkisinin dostluğunu görmek güzeldi. Montolio'yu çok sevdim ben. Hem tüm hayvanlarla çok iyi anlaşan hem de sağduyulu, dikkatli ve anlayışlı biriydi.

 Bu kitapta Drizzt'in yeryüzüne uyum sağlama süreci iyi aktarılmış. Başta hayvanları bile tanımadığı için bir kokarcayla konuşmaya çalışmıştı. Kavga eden iki farklı türle karşılaştığında ise kimin iyi taraf olduğunu bilmediğinden yardım etme konusunda bocalaması gerçekçiydi. Sürekli bir arayış içinde olan karakterimizin finalde seçimlerinin sonucunu ve ulaştığı noktayı görüyoruz. Yine çok severek okuduğum bir kitaptı. Daha önceki bölümlerde bahsetmeyi unuttuğum bir şey de yazım hatalarının göze çok batması. İthaki'ye yakıştıramadım bunu, keşke daha özenilseymiş.

"Üzerimdeki şüpheler aylar boyunca kalır ama sonunda gerçekler görülür ve kabullenir; kişinin karakteri, renginin ve ırkının kötü ününün üstüne çıkardı."

"Dünyada suçluluktan başka, omuzlara daha fazla yük bindiren başka bir şey var mıdır? Ben bu yükü fazlasıyla hissettim, uzun yollar boyunca pek çok adımımda taşıdım."

"Kendi hayatta kalışım, yaşamda üstün bir amaç olduğu inancıyla mümkün oldu; ilkelerin kendilerine verilen ve kendilerinden elde edilen ödüller oluşuyla. O halde, geleceğe ümitsizlikle değil, bunun yerine hem düşüncemle hem de kararlılığımla, bu yüksek yere ulaşabileceğim umuduyla bakıyorum."