Bazen Emek Vermek de İşe Yaramaz

 

    Herhangi bir şey için emek vermek değerlidir. İnsan ne kadar çabalasa o oranda sonuç alır. Ancak bu her zaman geçerli değil. Keşke herkes emeğinin karşılığını alabilse. Eğer en başta doğru yolu seçmemişsek ne kadar gayret etsek de bir arpa boyu yol gidemeyiz. Doğru yolu seçip seçmediğimizi ise yaşadığımız deneyimler neticesinde çok sonra fark ederiz. Hedefine ulaşmış kişi ise belki de hiç böyle olumsuz bir deneyim yaşamadığı için "Çok çalıştığım için hak ettiğim başarıya ulaştım," der. Halbuki ondan çok daha fazla çabalamış insanlar gerisinde kalmıştır. Bu kadar kolay yani dolaylı yoldan da olsa insanlara "Ben kazandım, çalışıp siz de kazansaydınız," demek.

    Hayat çoğu kez planlarımıza göre ilerlemez. Öncelikle bunu kabullenmeli ve hiçbir başarısızlığın, bizden daha önemli olmadığını unutmamalıyız. Sıfırdan başlamak da var bu süreçte, tekrar ayağa kalkamamak da. Günümüz dünyası büyük bir rekabetin içinde insanları öğütmeye devam ederken sadece ve sadece kendimiz olmayı başaralım. Her başarı ardından büyük bir yenilgi gelebileceği gibi her yenilgiden sonra büyük bir başarı da gelebilir.

    Birilerinin çıkıp da öğüt vermesi, yol gösterme çabası içerisine girmesi de çözüm değil. Bunu zaten çok sayıda insan yapıyor. Onların bilmedikleri senin doğrularının, hislerinin neler olduğu. Kalıplaşmış şekilde herkes bir ağızdan konuşuyor. Örneğin, iş bulmak için şunu şunu yapın, bunlara dikkat edin diye sıralıyorlar. Sanki milyonlarca işsiz onların dediğini uyguladı diye iş sahibi olacak. Bize düşen kendi yolumuzu çizmek. Emek verdiğimiz halde başaramamak sorun olmasın. (Ben çok sorun ettim, beni yıpratmaktan başka işe yaramadı. O yüzden akışına bıraktım artık.) Hayat bundan ibaret değil. En azından yaşıyorsak hala umut var demektir.

Düşler, koştukça uzaklaşır senden.

Beden yorulsa bile zihin hep o koşuda takılı kalır.

Ne farklı bir yol aramaya zaman vardır,

Ne de kaygıdan uzak bir hayat sürmeye.

Eleştiri okları da dört bir yandan gelir,

Saplanır kalbine...