Şu sıralar boş boş takılıyorum. Eskisi gibi kitap okuyasım, yazasım vs yok. Yani hiçbir şey yapmak için, hobiler dahil kendimi zorlamak istemiyorum. Sanki içimde bir şeyler değişiyor gibi. Evin işi gücüyle uğraşmak, çıkıp dolaşmak beni daha hafifletiyor. İnsanları görmek, izlemek de güzel ama uzaktan. Fazla kişiyle muhatap olmama isteğim aynı devam ediyor.
Sıcaklar azalınca iştahım artmış biraz. Bir şeyler yapıp yiyesim var, daha çok hamur işi. 😅 Yeni insanlarla ama kendim gibi olanlarla tanışasım, muhabbet edesim, oturup kahve içesim var. Çevre olmayınca böyle insanlara rastlamak da pek kolay olmuyor. Şu an tek takıldığım Tefrika arkadaşımız var, o da hep yoğun. 🥲 Bu arada sosyal medyadan ve insanların olumsuz düşüncelerinden o kadar sıkıldım ki instagram hesabımı kapattım. Orada harcadığım vakti daha güzel ve olumlu şekilde kullanabilirim. Bir an önce hayatımı rayına oturturum İnşallah. Bu devirde her şey zor, birine güvenmek zor, o yüzden Allah daima iyi insanlarla karşılaştırsın hepimizi. :)
