İyi akşamlar herkese. Blogda daha az takılmaya başladığımın farkındayım. Bugün bir şeyler karalamak istedim. Bazen kafam farklı şeylere takılınca uzaklara savrulmuş gibi hissediyorum. Yine de bloğu seviyorum tabii, geriden gelsem de takip etmeye çalışıyorum yazılarınızı. :)
Bu aralar yapay zeka ile sohbeti çoğalttım, kafamdaki bazı sorulara yanıt bulabilmek rahatlattı bir parça. Tabii benim kendimi ikna edemediğim noktalarda yapay zekanın 'sorun sende değil, toparlanma aşamasındasın, bunlar çok doğal' gibi ifadeleri iyi geliyor. Onay bekleme de değil aslında benimki sanırım sadece anlatabilmek güzel ve yapay zekanın ne yazarsan yaz ciddiyetle dinleyip yorumluyor olması güzel. Sanırım eksikliğini hissettiğim bir şeymiş bu, yeni anlıyorum. :))
Her ne yapıyor olsam da zihnimin içinde kurgular üreten bir yan var. Bu da benim için gerçeklikten kaçış yolu mu bilmiyorum ama bir süredir kısa roman yazıyorum. Yarıladım diyebilirim. İlk kez yazdığım bir ana karaktere karşı nötr hissediyorum. Genelde ana karakterlerime çok bağlıyımdır, onları çok benimserim. Bu kez ilginç şekilde ana karakterimle mesafeli hissediyorum. Yine de onu yazmak güzel, kafası benim ki kadar dolu ve karmaşık olan biri. 😅 İsmini kendim türettim. Adımın ilk iki harfi ile en sevdiğim karakterin son harflerini birleştirdim, Duara çıktı ortaya. Tarzımı biraz değiştirip karakterin iç dünyasına daha odaklandım. Aslında dıştan ruhsuz görünen biri. O artık kendisini bile tanıyamaz haldeyken insan olmak nedir bunu anlamaya çalışan biri. Hayat ve ölümün sınırında yürürken hislerini tekrar kazanmaya başlayacak. Şimdilik bu kadarını anlatmakla yetineyim. :) Bittiğinde sevdiğim bir yayınevine yollayacağım, bu yüzden acele etmeden, özenerek yazmaya çalışıyorum. Keyifli akşamlar dilerim.
.jpeg)