Jamrach'ın Canavarları (Kitap)

 

Kitap kalın ve ağır ilerliyor oluşu ile aylarca elimde süründü diyebilirim. Pek benlik değildi ama yazarı  anlatımı iyi diye okumayı sürdürdüm.

Jaffy henüz çocukken Jamrach'ın bir kaplanı ile sokakta karşılaşır. Ürküp kaçmak yerine elini uzatıp burnuna dokunur, kaplan da sonra onu ağzına alır. Neyse ki Jamrach gelip müdahale eder ve yanında ona iş verir.

Hikaye böyle başlar ama aradan geçen zamanda Jaff büyür. Bir gün arkadaşları ile denize açılmaya karar verir. İlginç ve tehlikeli bir hayvan avlamak istemektedirler. İşler bir yerden sonra tersine döner, denizde yaşamla ölüm arasında gidip gelirler. Hayatta kalmak çok zordur artık.

Tüm kitap bundan ibaret. Denizle alakalı kısımlar kitabın çoğununu oluşturuyor. Yazarın gerçekçi ve dikkat çekici anlatımı iyiyse de konunun çok uzadığını düşünüyorum. Gerçekten yavaş ilerliyor kitap. Ayrıca yine yabancıların zihniyetine özgü sevmediğim birkaç detay vardı. Sonlarda ise açlık susuzluk, insanların yaşama tutunmak için yaptıkları iç burkucu olduğu kadar mide bulandırıcıydı. Çekilecek çile değil. Yazarın anlatım gücü de durumu daha çarpıcı hale getiriyordu. Genel olarak bakınca bitmek bilmeyen bir kitap oldu benim için. Konu ilginizi çektiyse okuyabilirsiniz. Gerçek olaylardan esinlenme de var.

"Yem olmak nasıl bir duygu?" diye sordu oğlan.

"Yem olmak mı?"

"Ne de olsa seni yemiş sayılır," dedi oğlan, "herkes öyle anlatıyor en azından."

"Yenmiş bir halim var mı sence?"

Ruhumun dumandan bir kurdele gibi bedenimin etrafından çözülüp tekrar aşağı inmeyi umut eden başka milyonlarca kayıp ruh gibi havada başıboş şekilde süzülüp uzaklaştığını hissedinceye dek orada ne kadar beklemiştim, kimbilir.

Açık denizde yönünüzü sırf güneşe ve aya bakarak çizemezsiniz -nitekim bazen gülünç davranışlarda bulunurlar- ama yıldızlara her zaman güvenebilirsiniz.